Rozdział II

- Witam Pana, Panie Nakano Hikaru. Już przejrzałem pańskie akta… - wtf… to jakieś więzienie czy coś, że się tak strasznie wywyższa.
- ..i doszedłem do wniosku, iż będziesz mieszkać z jednym z bardziej porządnych uczniów, by ci się w tej główce wszystko dobrze poukładało. – Phi! Jeszcze czego!
- Tak więc, bez zbędnych ceregieli – masz tu klucz. Pokój 312, piętro 3.- machnął na mnie ręką, po czym zajął się jakimiś papierami. Co za … Jest chyba gorszy od mojego starego dyrcia. Westchnąłem i zacząłem iść w kierunku wyznaczonego pokoju. Trochę pobłądziłem ,ale po spytaniu paru osób doszedłem w końcu do drzwi pokoju. Dziwne, bo każda z zapytanych osób miała strasznie zdziwioną minę … A jedna dziewczyna chyba nawet wściekła była. No, nic, whatever.
Wyjąłem klucz, przekręciłem i wszedłem. Wow…. Pokój był całkiem spory. Dwa dwuosobowe łóżka, dwa biurka, ogromna szafa z lustrem i drzwi, chyba od łazienki. Zobaczyłem na stronę mojego współlokatora. Ohoh~~ Chyba wcale z niego taki porządniś nie był. Na łóżku porozrzucane spodnie i koszule, na biurku papiery i zeszyty. Chociaż, może to i lepiej, że taki bałaganiarz ze mną mieszka.
Podszedłem do mojego łóżka i rzuciłem się na nie zmęczony. Już po chwili usłyszałem dźwięk otwieranych drzwi i znajomy głos.
- Yyyyhhhh…. One mi chyba nigdy spokoju nie dadzą…. Co za tupet, cholerne plastiki. – chyba mnie nie zauważył, ale coraz bardziej zdziwiony słowami podniosłem się do stanu siedzącego. Widziałem jak blondyn podchodzi do biurka (nie widział go bo był odwrócony tyłem ~  dop.aut.) i szpera w szufladzie. Po chwili wyciągnął coś podobnego do śpiewnika, westchnął i odwrócił się do mnie.
- Gyyah~! – krzyknął na mój widok i o mało co się nie wywrócił do tyłu.
- Ehehehe…. – zacząłem się głupio brechtać, za co dostałem porządnego kuksańca w głowę.
- Ouch… - jęknąłem.
- Co do… Czemu tu jesteś, młody? – powiedział a ja przyjrzałem mu się dokładniej. Nie miał już takiej stoickiej aury jak wcześniej. Bardziej przypominał gościa, którego irytowało wszystko i wszyscy. Mimo to po raz pierwszy był tak blisko mnie. Teraz mogłem stwierdzić, że jest naprawdę bardzo przystojny. Jasne blond włosy przykrywały mu całe czoło i luźno opadały na przymrużone jasno-zielone oczy. Mimo tego nie były za długie. W jednym z uszów miał złoty kolczyk. Wygląda mi na obrączkę, ale nie jestem pewien. Dalej na twarzy oprócz tych pięknych, przyciągających oczu, był idealnie prosty, dość mały nos, pełne usta. Chciałem już zacząć popodziwiać kark, ale poczułem jak się na mnie chłopak gapi, mocno zirytowany. No bo kto by nie był, gdyby zamiast odpowiedzieć na pytanie ktoś szczegółowo, w ciszy ogląda każdy kawałek jego twarzy z pewnie durną miną. No bo to przecież ja..
- Mam nadzieję, że już skończyłeś się napawać tym tutaj – w tym momencie pokazał teatralnie na twarz – i odpowiesz na moje pytanie. – fuknął i przeniósł swoje 4litery na swoje łóżko, które notabene nie było aż tak daleko ustawione od mojego. Siadł, rzucił zeszyt na poduszkę, podparł się z tyłu rękami, założył stopę na kolano i począł się we mnie wpatrywać wyczekująco. W tym momencie przeszły mnie dreszcze, ale no dobra, nie będę przed nim ukrywał mrocznej prawdy. Opowiedziałem mu to co powiedział dyrektor, a on nawet po moim żaleniu się, był w takiej pozycji jak przedtem i dalej miał ta samą minę. Jak widzę mało go to chyba obchodzi. Przekręciłem oczami i kiedy popatrzyłem się na chłopaka, uśmiechnął się. Wow. To był taki uśmiech, którego chyba nigdy nie zapomnę.  Z tym uśmiechem zaczął się do mnie powoli zbliżać. Nie powiem, byłem cholernie zdziwiony. I przerażony chyba zresztą także.

                              ------------*-----------------------*---------------------------*-----------
A więc będzie ze mną mieszkał taki mały szczeniak? Haha, już ja dopilnuje by szybko stąd wyjechał. Nie mam za bardzo ochoty użerać się z kolejnym podlizującym się idiotą. Zresztą marnie im to wychodziło.
Podszedłem do niego, schyliłem się, podpierając się rękami na kolanach i począłem się na niego patrzyć. Chciałem się przyjrzeć jak wygląda bliżej, bo, wiecie, trzeba widzieć jak wygląda ofiara o której się zbiera informacje. Musiałem je mieć by go szybko wypłoszyć. Hmm.. Musze przyznać, że jak na takiego delikwenta jest całkiem ładny. Starannie ułożone czarne włosy świetnie komponowały się z jego jasną karnacją i świeżą cerą.  Mały prosty nosek i także małe, acz pociągające kremowe usta. Delikatne rysy twarzy dodawały chłopakowi uroku, a jego oczy teraz wpatrujące się we mnie, emanowały fioletem. Były.. Takie… No… Piękne? Nie, nie. Nie to słowo.. Takie nie z tego świata.
W zamyśleniu nie zdawając sobie sprawy, coraz bardziej się przybliżałem do jego twarzy. Zobaczyłem też jak na jego policzki wpływają lekkie rumieńce i zaczyna się trochę odsuwać. Patrzył się na mnie z przerażeniem, a ja nawet jakbym chciał to i tak nie mógłbym odwrócić teraz głowy. Coś mnie zatrzymywało. Cholera. Wygląda tak słodko… Jeszcze chwila i go…
- Ooooi~~ Ise-chan, masz jakiś bandaż, bo jakiś koleś się wywalił i … what the?! – westchnąłem usłyszawszy mego ‘kochanego’ starszego brata. Podniosłem się z powagą w oczach i popatrzyłem jak Kakeru nie widząc co zrobić otwiera i zamyka usta. Po chwili zgłupienia znowu przybrał dwój niedbały wyraz twarzy i odchrząknął.
- T-to trochę szok, ale… Od kiedy ty molestujesz dopiero co przyjętych?  - popatrzył się na młodego, a potem na mnie.
- No, nieważne. Masz te bandaże, czy nie? – znowu popatrzył się na mnie, a ja westchnąwszy podszedłem do biurka i zacząłem szperać w jednej z szuflad wywalając po kolei wszystko co tam było.
Ehh… Ale bałagan… Ale tak mi się nie chcę tego sprzątać.

                                      --------------*---------------*--------------------*------------
C-co się tu do cholery przed chwilą wydarzyło ja się pytam!! Co z nim nie tak! Przed chwilą chciał mi nie-wiadomo-co zrobić, a tera na spokojnie gada z jakimś gościem co go nazwał Ise-chan. Są… Są aż tak blisko…? A, co ja się przejmuję… Ważne, że nie mam pojęcia co teraz zrobić… Uh.. Chciałbym w spokoju  wyjąć gitarę i na niej zagrać.
- Ok Ide-chan, te mogą być. Nie jest aż tak skaleczony. Ale na serio.. Co za niezdara z tego szatyna… No dobra, to ja będę lecieć! Bye~~! – krzyknął jeszcze na pożegnanie i wyszedł. Całe szczęście bo chyba zaczynałem go nie lubić.
- Hmm…? Co się tak w niego wpatrujesz z nienawiścią… Jesteś chyba pierwszą osobą co się mojego brata za pierwszym poznaniem nie boi. – uśmiechnął się i westchnął.
Brata? Haa… Jakieś dziwne uczucie ulgi spłynęło po mnie gdy to powiedział.
- Ja też wychodzę na parę godzin, do samorządu. – westchnął zirytowany i począł wychodzić. Odprowadziłem go jeszcze wzrokiem i  gdy wyszedł, wyjąłem z pokrowca gitarę, nastroiłem i zacząłem tworzyć nową, jeszcze nikomu nieznaną piosenkę.

--------------------------------------------
Noo i mamy druga notę *3*
Proszę komentujcie bo się czuję samotna xdd
Mam nadzieję że się podoba ;dd